Rotorua en vulkanische voorproefjes 27-12-2016

De afgelopen dagen zaten we in een Nationaal Park waar bijna geen bereik was. Ik heb wel verslagen gemaakt maar ik kon ze niet verzenden. Daarom verschillende verslagen van meerdere dagen.

Tongariro Nationaal Park - Napier
Vandaag een kort verslag want we gaan vroeg naar bed. Morgen worden we nl. om half zes al gewekt voor de trekking die we gaan maken in het park. De Tongariro Crossing is een pittige wandeling van bijna 20 km en staat bekend als een van de mooiste van de wereld, dus uitrusten maar.
Vanmorgen zijn we eerst naar een plek geweest waar de binnenaarde nog aardig actief is. Wonderlijk wat je dan te zien krijgt: pruttelende, bubbelende modderpoelen die af en toe een venijnige klodder uitspuwen en stinkende stoomslierten die alles een mysterieus tintje geven. Net sciencefiction.
Daarna reisden we verder naar het geothermische park Waiotapu. Scheikunde was niet mijn beste vak maar nu zag ik hoe allerlei verbindingen tot stand zijn gekomen en de wonderlijkste kleuren hebben gegeven aan water, steen, bomen en planten en grond, gecombineerd met flarden van stoom. Een wonderlijk landschap, geschikt voor een spannende film.
Iets verder gelegen stond nog een attractie op ons te wachten maar die voltrok zich exact om 10.15 uur: een spuitende geiser. Zeker 300 hoopvol gestemde mensen zaten op bankjes geduldig te wachten tot het spektakel zou beginnen. Maar hoe kan een geiser elke dag precies op hetzelfde tijdstip spuiten? Wat een flauwekul, want wat bleek? Achter een afzetting zag je een witte bult van 1,5 meter en een meneer hield een heel verhaal om ons uiteindelijk te vertellen dat hij er wat waspoeder in ging gooien en dat je dan met een paar minuten de spuitende geiser kon aanschouwen. Het was of ik naar een natuurkundig proefje zat te kijken die we in de klas hebben uitgevoerd. Ok, dat moest toen een vulkaan voorstellen en dat was op kleinere schaal.
Jan maakte wel foto's maar meer van de mensen die zich uitsloofden om een foto te maken ( Mrs. Bouquet, met rose hoedje, gaf instructies aan haar man hoe hij de foto moest nemen, hoe en waar hij moest staan om maar vooral rekening te houden met haar uiterlijk, zoals haar onderkin, en hoe hij moest kijken en welke houding hij moest aannemen bij het maken van een selfie).
Vervolgens voeren we 2 uur met een boot op de Waikatorivier om daar de spectaculaire Hukawatervallen te zien. Dat was erg leuk.
Helaas voor Claudia ging het skydiven niet door en reden we direct door naar onze eindbestemming het Tongariro Nationaal Park. Morgen de uitdaging....
(Toch niet zo kort verslag als ik had gedacht...)