Het Abel Tasman Nationaal Park

Ik kom net terug van een gezamenlijk etentje en heb genoten van een heerlijke maaltijd met twee wijntjes en goed gezelschap, dus de lengte van het verslag van vandaag zal niet groot zijn.
Abel Tasman was de ontdekker van Nieuw Zeeland, volgens de Nederlandse boeken, en hier herdenken ze hem ook wel maar het ligt toch allemaal iets gecompliceerder als wij Nederlanders denken. Daar ga ik het niet over hebben, wel over het Abel Tasman Nationaal Park.
Vandaag deden we een sightseeingtour met boot, langs de kust van dit grote park. We waren onderverdeeld in 3 groepen: mensen die de bootsightseeingtour deden, gecombineerd met een twee uur durende wandeltocht of met een 4 uur durende wandeltocht en mensen die een kayaktour deden. Ik koos voor de 4 uur durende wandeltocht en Jan koos voor de kayaktour.
De groepen werden op verschillende punten gedropt om daar hun tocht te lopen (of te kajakken) en later weer opgehaald, op verschillende punten, met een serviceboot om allemaal weer te eindigen bij het beginpunt. Van de hele groep gingen er maar drie kanoën. Jan was daar een van. Ik weet dat hij een fantastische dag heeft gehad met het kanoën in onrustig zeegebied. Het ruige water, het mooie weer en de begeleiding van een jonge charmante instructrice maakten het allemaal heel aantrekkelijk.
Mijn wandeltocht was een heel mooie wandeling door subtropisch regenwoud met een aantal beklimmingen en afdalingen. Ik liep weer samen met Marianne, mijn stapmaatje van de vorige heftige wandeltocht. Voorafgaand hadden we een boottocht langs mooie azuurblauwe baaitjes en goudgele stranden.
Er stond aangegeven dat je vier uur over de wandeling deed maar we deden er drie uur over en stonden om kwart over drie al weer op het strand, waar we opgepikt zouden worden. Het was weer een schitterende wandeling door een prachtige natuurgebied en langs schilderachtige baaitjes. Spectaculair was het passeren van een swing bridge, die vervaarlijk bewoog als je erop liep en die op flinke hoogte hing! Door allerlei omstandigheden raakten we pas met de laatste boot terug en die had vertraging, door een ruige zee, van een half uur. Het was toen kwart voor zes. Ondertussen was het weer vloed geworden en kon de boot niet dicht bij het strand komen. Het was onmogelijk om droog in of van de boot te stappen, dus de sokken en schoenen gingen uit.
Toch wel weer een avontuur met Djoser, zou Els opmerken.
Een leuke dag, die afgesloten werd met een etentje bij Smugglers, een plaatselijk eettentje.