Tongariro 28-12-2016
Door: Marja Komen
Blijf op de hoogte en volg Marja
29 December 2016 | Nieuw Zeeland, Tongariro
Vandaag de dag dat het gaat gebeuren voor mij: De Tongariro Crossing!
Jan heeft gekozen voor een andere wandeling, het skigebied op de berg Whakapapa. Deze prachtige berg, met witte bergtoppen (eeuwige sneeuw), konden wij al vanuit ons motel bewonderen. Het is een winterskigebied, bereikbaar via kabelbanen. In korte broek wandelde hij vrolijk in de rondte. Hij vertelde dat hij later naar een andere berg ging. Daar heeft de groep twee uur gewandeld. Bij de afdaling zag hij verrassend genoeg grote heidevelden en ook heuvels met schitterende vergezichten en bos.
Dan mijn wandeling:
We waren van tevoren gewaarschuwd dat je goed voorbereid moest zijn op deze tocht. De avond daarvoor werd zelfs onze uitrusting gecontroleerd en je was verplicht om met de wandeling meerdere laagjes kleding aan te doen, te zorgen voor goede wandelschoenen en een regenjas en 1,5 liter water mee te nemen. Ok, de toon was gezet!
Zes uur vertrok ons busje en half zeven begonnen wij met de wandeling. Het weer was prima en de eerste drie km waren goed te doen. Wat bleek? De Crossing begon toen pas! Dat merkten we al snel. De klim was steil en ons groepje (8 personen) viel uit elkaar. Ik liep verder met Marianne, een goed wandelmaatje. Soms raakten we buiten adem van het klimmen en stopten we even en samen genoten we intens van de onverwachte uitzichten, die ineens voor ons opdoken. Zo schitterend en zo weids. We zeiden nog tegen elkaar: Dit kunnen wij nooit met woorden overbrengen aan anderen. Grote zwarte en rode kraters, groene meren en reusachtige bergen. Wat voel je je dan klein maar ook dankbaar dat je dit mag zien en beleven.
Na 9 km hard werken en genieten begon de afdaling. Dat betekent niet automatisch dat het makkelijker wordt. Je moet heel scherp opletten waar en hoe je je voeten neerzet. We zijn beide gevallen maar gelukkig niks aan de hand.
Je kunt deze route ook aan de andere kant beginnen en daarom hadden wij zo af en toe ook tegenliggers. We maakten er een sport van om ze tijdens het passeren te vragen waar ze vandaan kwamen. Resultaat: veel Duitsers, ook wat Engelsen en Fransen, drie vrolijke Schotse vrouwen, een paar Amerikanen, een Canadees, een Slowaak en een Nieuw Zeelander. Veelal waren ze verrast dat we ze wat vroegen en vaak eindigde het met een glimlach en een goede reiswens.
Kwart over 12 wisten we dat we ongeveer nog 3 km hadden te gaan. We wandelden eerst alleen maar in rotsachtig gebied maar langzamerhand veranderde het landschap en werd het steeds groener. We kwamen zelfs uit in een subtropisch bos met weer veel varens. Prachtig maar op de een of andere manier leek het einde maar niet in zicht te komen. Zaten we nog wel op de goede route? We hadden al een hele tijd geen bordjes meer gezien. En dan ineens, zoals zo vaak tijdens deze wandeling, gingen we een bochtje om en zonder enige aanwijzing, een verrassend uitzicht! Nu was het de finish! Een dubbele high-five volgde. We hadden het gehaald!
Uiteindelijk heeft iedereen het gehaald en ondanks de vermoeienissen was iedereen heel enthousiast over deze wonderschone tocht!
Jan heeft gekozen voor een andere wandeling, het skigebied op de berg Whakapapa. Deze prachtige berg, met witte bergtoppen (eeuwige sneeuw), konden wij al vanuit ons motel bewonderen. Het is een winterskigebied, bereikbaar via kabelbanen. In korte broek wandelde hij vrolijk in de rondte. Hij vertelde dat hij later naar een andere berg ging. Daar heeft de groep twee uur gewandeld. Bij de afdaling zag hij verrassend genoeg grote heidevelden en ook heuvels met schitterende vergezichten en bos.
Dan mijn wandeling:
We waren van tevoren gewaarschuwd dat je goed voorbereid moest zijn op deze tocht. De avond daarvoor werd zelfs onze uitrusting gecontroleerd en je was verplicht om met de wandeling meerdere laagjes kleding aan te doen, te zorgen voor goede wandelschoenen en een regenjas en 1,5 liter water mee te nemen. Ok, de toon was gezet!
Zes uur vertrok ons busje en half zeven begonnen wij met de wandeling. Het weer was prima en de eerste drie km waren goed te doen. Wat bleek? De Crossing begon toen pas! Dat merkten we al snel. De klim was steil en ons groepje (8 personen) viel uit elkaar. Ik liep verder met Marianne, een goed wandelmaatje. Soms raakten we buiten adem van het klimmen en stopten we even en samen genoten we intens van de onverwachte uitzichten, die ineens voor ons opdoken. Zo schitterend en zo weids. We zeiden nog tegen elkaar: Dit kunnen wij nooit met woorden overbrengen aan anderen. Grote zwarte en rode kraters, groene meren en reusachtige bergen. Wat voel je je dan klein maar ook dankbaar dat je dit mag zien en beleven.
Na 9 km hard werken en genieten begon de afdaling. Dat betekent niet automatisch dat het makkelijker wordt. Je moet heel scherp opletten waar en hoe je je voeten neerzet. We zijn beide gevallen maar gelukkig niks aan de hand.
Je kunt deze route ook aan de andere kant beginnen en daarom hadden wij zo af en toe ook tegenliggers. We maakten er een sport van om ze tijdens het passeren te vragen waar ze vandaan kwamen. Resultaat: veel Duitsers, ook wat Engelsen en Fransen, drie vrolijke Schotse vrouwen, een paar Amerikanen, een Canadees, een Slowaak en een Nieuw Zeelander. Veelal waren ze verrast dat we ze wat vroegen en vaak eindigde het met een glimlach en een goede reiswens.
Kwart over 12 wisten we dat we ongeveer nog 3 km hadden te gaan. We wandelden eerst alleen maar in rotsachtig gebied maar langzamerhand veranderde het landschap en werd het steeds groener. We kwamen zelfs uit in een subtropisch bos met weer veel varens. Prachtig maar op de een of andere manier leek het einde maar niet in zicht te komen. Zaten we nog wel op de goede route? We hadden al een hele tijd geen bordjes meer gezien. En dan ineens, zoals zo vaak tijdens deze wandeling, gingen we een bochtje om en zonder enige aanwijzing, een verrassend uitzicht! Nu was het de finish! Een dubbele high-five volgde. We hadden het gehaald!
Uiteindelijk heeft iedereen het gehaald en ondanks de vermoeienissen was iedereen heel enthousiast over deze wonderschone tocht!
-
29 December 2016 - 09:08
Maud Poland:
Wat goed dat je dit hebt gedaan, Mar. Dit neemt niemand je af! -
29 December 2016 - 10:59
Arja:
Wat zal je een conditie krijgen Mar en knap van je na zo zware operatie nog niet zo lang geleden, top ! Groetjes -
29 December 2016 - 14:40
Wilma:
Prachtige foto's! Wat een ervaring! Helemaal top! xxx -
12 Januari 2017 - 23:15
Marianne:
Mount doom!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
